Plaatwerk restauratie in 2009.
Daar de Dodge, na een off-road vakantie Umbrië 2008, niet geheel ongeschonden uit de strijd is gekomen EN omdat hier en daar op het plaatwerk weer het ‘staalluis’ tevoorschijn komt, besluiten we de Dodge opnieuw te laten restaureren, maar dit keer door Roel.
Maandag 2 februari t/m dinsdag 24 februari 2009.
We hoeven niet ver te rijden, het is om de hoek; we brengen de Dodge naar R. en B. Esseboom, plaatwerk en autospuiterij.
We halen eerst de motorkap eraf, want die brengen we weg om te laten logen in Nootdorp. Vervolgens door naar Arnhem om een kwartpaneel èn een origineel rechter voorscherm te scoren (het linker voorscherm is nog goed).
Terug in Den Haag wordt de Dodge gedemonteerd. Losgehaald zijn inmiddels de ruitenwissers, parafaan, gril, het rechter voorscherm en de achterlichten. De volgende dag gaan ook de deuren en het andere voorscherm eruit, de voorbumper ligt eraf en de rest volgt… …
Er wordt begonnen met licht opschuren van de gehele truck. Nu komen de slechte plekken aan het licht. De rechter benedenhoek van de cabine is rot (door en door), de linker wielkastrand wordt er in z’n geheel uitgeslepen* en ook de rechter wielkastrand wordt aangepakt. Er wordt dus flink wat nieuw plaatwerk aan gespendeerd. De rechterdeur is goed en ook de achterklep; gôh, dat valt dan alvast weer mee. De dorpels en deurlijsten vragen ook aandacht, maar hier hoeft géén plaatwerk ingelast te worden. Ook met het dak van de cabine, inclusief de dakranden, is niets aan de hand. De deuk in de rechter flank van de bak wordt weer strak gemaakt.
De voorkant van de truck: de gootbak ziet er goed uit, maar de linker bovenhoek van de firewall vertoont roest en moet weggeslepen worden. Ook de ‘oortjes’ (de ‘hemelwaterlozingen’) worden opengemaakt en hier vinden we de meest dramatische roest alsmede in het voorfront. De binnenschermen zijn oké, alhoewel het linker binnenscherm de nodige aandacht vergt, toch, (mede omdat deze opgekruld is geweest tijdens ons bizare snelwegongeluk in 2004). Deze moet gericht, weer op zijn plaats en in model getrokken worden!*
Dan komt de grootste tegenvaller; de linkerdeur is aan de onderkant zeer slecht, nadat er centimeters dik plamuur vanaf gebeiteld is. (Dit is geen vakmanschap geweest)*. De gehele onderkant wordt afgeslepen en hier wordt een nieuw stuk op maat gemaakt plaatwerk ingezet. Maar, Roel is hier niet echt tevreden over; die deur betekent vijf weken werk (!), zoveel tijd hebben we niet; hij vraagt mij op zoek te gaan naar een nieuwe deur. En Cees wil het voorfront vervangen… …
Kortom, na een rondje bellen, op zaterdagavond naar Tilburg gereden voor een originele deur en zondag naar Drachten voor een voorfront. Je moet er wat voor over hebben, hè?
Na 4 dagen wordt de truck naar buiten gereden om hem te keren en andersom weer terug te zetten in de werkplaats, zodat de linkerkant van de pickup aangepakt kan worden. Dan gaat ook het voorfront eraf en kan de truck voor enkele dagen niet gestart worden. Omdat de truck maar nèt past in de werkplaats, en Roel ook nog werkt aan schadeauto’s – en de spuitcabine àchter de werkplaats ligt – moet de truck af en toe naar buiten gerold worden en weer naar binnen. Met vereende kracht (4 man sterk!) wordt de reus dan heen en weer geduwd.
In het kort – we hebben aan onderdelen gekocht: kwartpaneel (voor linker wielkastrand van de bak), originele linker deur, origineel rechter voorscherm, een goede tweedehands voorfront (gestraald), nieuwe koplampen met verchroomde buitenringen, veertjes en stelschroefjes (maar met gebruikmaking van de oude driepunts ophanging), wiper linkage bushings, een raamrubber, hout voor een nieuwe kist, nieuw tapijt voor in de cabine.
Komt dit ooit nog goed?
En dan kom ik op een middag de werkplaats binnen en ligt het voorfront eraf. De aanblik die dit biedt, maakt een behoorlijke indruk. Ik weet me even geen raad en ben dus ook maar gewoon even weggelopen. Dit werd me even te veel… …
Maandag 9 februari kunnen we de motorkap afhalen bij de logerij. We zijn benieuwd! Alle zwarte tectiel aan de onderkant van de motorkap – waar modder en vliegen aan blijven plakken (een doorn in mijn oog) – is weg; mooi!
Roel is echter niet blij. Wat blijkt: de motorkap lijkt wel een golfplaat en veel oude plamuur en resten van de Amerikaanse legerlak zitten er nog op (dit hebben ze er in de logerij niet af kunnen krijgen, terwijl die tot twee keer toe het loogbad in is geweest). Het vergt ontzettend veel werk om de motorkap weer strak te krijgen.
Dus, de linkerdeur met de originele lak van het Amerikaanse leger, gaan we NIET laten logen, want, zegt Roel, een betere bescherming voor je metaal kan je je niet wensen, eigenlijk. Het beetje oppervlakkige roest aan de binnenkant wordt weggeschuurd en de deur wordt verder goed tegen roest beschermd.
Kortom, er is dus zo links en rechts ontzettend veel laswerk verricht. Het strak zetten na dit carrosserie werk gebeurd met professionele plamuur in 3 stadia. 1: metaal-plamuur met aluminium deeltjes (aluminiumplamuur) welk de trillingen van de motor en wegdek opvangt, zodat de klassieker niet binnen een half jaar vol scheurtjes en ‘zakkers’ komt door de lak heen (ontzettend hard spul en moeilijk te schuren). 2: Vulplamuur, een flexibele primer voor het opvullen van de krasjes en putjes. 3: Spuitplamuur, want zonder spuitplamuur krijg je nooit het perfekte resultaat zoals nieuw. Na noodzakelijke uitharding/uitdamping voor perfekt resultaat:
… schuren, schuren, schuren… … Kilometers schuurwerk!
Daarna volgt het spuiten in de grondverf (voorkleur = voorbehandelingskleur). Dan het aflakken in de gewenste kleur (Black Cherry Mica 3P9 van Toyota 2002 = basis lak, twee componenten) en de 2K (twee componenten) blanke lak. De bumpers en grill worden mat zwart gespoten.
De binnenkanten van de voorschermen en deuren, wielkasten, onderkant motorkap en dorpels, de binnenschermen, de firewall, ‘oortjes’ en lekgoot worden behandeld met: een antiroest/antisteenslagbehandeling, een in kleur overspuitbare undercoatingspray – zwart (Terotex-Super 3000 ‘structuur’; bescherming tegen steenslag en corrosie).
Alle holle ruimtes – kokers, dorpels, deuren, motorkap, achterklep, wielkastranden – worden volgespoten met: een ML Wax Coating, the complete anti-rust treatment (dringt in de roest en verwijdert vocht, zelfs in de diepste holle ruimten, roept roest een halt toe en voorkomt verdere corrosie) en/of in een anti-roest beschermingshars.
Ook de gehele binnenkant van de bak wordt met de zwarte (en daarna in de gewenste kleur overspuitbare) undercoatingspray gespoten. De houten kist wordt daartoe verwijderd, maar de gastank blijft op zijn plaats.
Roel is al dagen aan het stoeien met de motorkap om deze weer strak te krijgen. Maar hij geeft nìet op! Er begint al weer model in te komen.
Zijn motto: “Gaat helemaal goedkomen”.
Het zou de bedoeling zijn de truck voor het spuitwerk weg te brengen naar Care. MAAR, nu de gehele truck in onderdelen verspreid door de werkplaats ligt, past die ineens wèl in de spuitcabine. Dus, Roel besluit de pickup de spuitcabine in te duwen voor het spuitwerk aan de bak en cabine en de losliggende onderdelen apart te spuiten om dan de truck weer in elkaar te zetten, wat overigens een véél mooier resultaat gaat opleveren!
Als de truck twee dagen later de cabine uitrolt, zit de kleur erop en sta ik mij te vergapen aan al dat moois! De truck is nog nooit zo strak geweest en de kleur nog nooit zo mooi.
De truck wordt zo langzamerhand weer opgebouwd. Eerst de linkerkant (voorscherm en deur), dan gaat het voorfront er weer in – zodat de pickup gestart en omgedraaid kan worden – dan wordt de rechterkant in elkaar gezet (voorscherm en deur). De deuren worden eerst afgehangen en dan worden de gedemonteerde onderdelen van het raammechaniek – met behulp van enkele kopieën uit het werkplaatshandboek – in de juiste volgorde weer gemonteerd.
De motorkap is na het spuiten in de kleur nog steeds niet naar volle tevredenheid van Roel. De lijn, die er links in hoort te zitten, ontbreekt. Há, Roel is dapper bezig en laat zich niet kennen. De motorkap wordt verder bewerkt; dit is ware vakmanschap – een kunstwerk, wat zeg ik, een Van Gogh, maar dan van Roel. Van mij part mag zijn handtekening erop
Wat in eerste instantie de bedoeling was – het opschuren van de rondom beschadigde lak en een vers kleurtje – is uitgelopen tot een heus restauratieproject! Drie weken lang is er afwisselend en soms zelfs tegelijk met 5 man gewerkt aan de truck. Ik heb zelf ook wat dagen vrij genomen om te helpen waar nodig, en ben ook iedere dag even gaan kijken.
Het kost Cees drie volle dagen om de truck weer op te bouwen:
1) De motorkap gaat erop, maar om deze passend te krijgen wordt er nog veel ruk- en trekwerk verricht aan linker voorscherm en voorfront. De punt van het voorscherm raakt hierbij beschadigd (= een oude zwakke plek, omdat dat in 2004 ook al verkeerd is gegaan, echter nooit hersteld en gerepareerd, daarna)*. Voor Cees is deze beschadiging altijd een doorn’struik’ in zijn oog geweest, maar Roel hersteld dit WEL.
Het voorfront stelt ons voor nogal wat extra werk, want – wat blijkt – het is er één uit een 1976 model Dodge. Dus, er moeten gaten gevreesd worden voor de (rechtopstaande, model ’77) lampen en de aansluiting ter hoogte van het voorfront levert problemen (het lijkt wel of dit voorfront een klap heeft gehad), deze moet een beetje in model getrokken worden aan de bovenkant en voorkant om hem sluitend te krijgen. Het slotmechanisme zetten we over en deze moet iets hoger op dit voorfront vastgezet worden (bestaande gaten uitboren), dus.
Na alle herstel-, afstel-, pas- en meetwerk sluit het plaatwerk weer aan op de motorkap, zo perfect heeft het nog nooit gezeten!
2) De verlichting links achter stelt Cees voor een uitdaging (verlichting werkt wel, echter knipperlicht niet). Uiteindelijk vindt hij het probleem, een kapotte draad ergens onder de truck.
3) De spiegels worden weer op de deuren vastgezet.
4) Alle bewegende delen/scharnieren worden ingevet en ingeolied.
5) Het alarm en de centrale deurvergrendeling moet weer in werking gesteld worden.
6) De kist – in de achterbak – wordt weer opnieuw getimmerd en geplaatst.
7) O ja, de nieuwe vloerbedekking wordt gelegd.
Daartoe wordt eerst de driezitsbank uit de cabine gehaald. Het valt ons niet geheel tegen, wat er dan tevoorschijn komt vanonder het oude tapijt – de vloer blijkt nog geheel intact, er zitten géén roestgaten in. Dat valt 100% mee. De vloer is behandeld geweest met teer (!). Wij zorgen ook weer voor een goede anti-roestbehandeling en leggen er vervolgens even een nieuw tapijtje in. Nou ja, even? ‘Even is twee dagen, zo gebeurd is een week’. Na een paar uur stoeien, ligt het tapijt er strak in en dit is toch wel maatwerk! Het resultaat is verbluffend mooi.
* Er zijn wat nalatigheden van de vorige schadehersteller/spuiterij (in 2004) aan het licht gekomen; erg jammer. Roel heeft hier extra werk aan gehad om dat allemaal weer netjes op te knappen en in orde te krijgen. De Dodge is nu professioneel aangepakt; er is echt serieus en goed werk verricht. Ze hebben het echt te gek gemaakt, maar ik ben er ontzettend blij mee; iets wat ik nooit had durven dromen. Roel heeft dit allemaal voor mij mogelijk gemaakt en mede ook, omdat het voor hem een liefhebberij is, anders was hij er niet aan begonnen, denk ik. Roel is voor mij echt een held!
En – last but not least – Cees, want hij heeft er toch maar voor gezorgd dat dit restauratieproject van de grond is gekomen in het contact dat hij heeft met Roel en met zijn kennis/praktijkervaring.
Ook Barry hartelijk dank voor het perfecte spuitwerk, keurig!
