Santa Pod Raceway, Podington
Drie opeenvolgende jaren in Engeland geweest voor het dragraceweekend aldaar:
8th Mopar Euro Nationals 25/26 augustus 2001
(zonder Dart)
9th Mopar Euro Nationals 27/28 juli 2002
(met Dart vóór motorrevisie)
10th Mopar Euro Nationals 26/27 juli 2003
(met Dart na motorrevisie)
Track action: RWYB (Run What Ya Brung).
Aan deze klasse heb ik in 2002 en 2003 meegedaan met mijn Dart. Voor £ 10,– kan je een zaterdag of zondag onbeperkt racen op de beroemde ¼ mile strip. Er kan geracet worden tussen 10.00 uur en 17.00 uur met een half uur lunchpauze.
Agenda: dragrace, the legendary burn-out contest, showauto’s het gehele weekend, ’s avonds Big Rock Bands en Disco.
Het eerste jaar kamperen we op het terrein zelf. Daar zijn wasplaatsen aanwezig met overdekte warm/koudwater douches en toiletten. Tevens zijn er 12 verschillende eetgelegenheden zoals chinees, thais, mexicaans, e.d., natuurlijk de engelse bieren en livemuziek. De jaren daarna overnachten we lekker luxe in een hotel met ontbijt (dan gaan er ook meer vrouwen mee).
De eerste twee jaren ga ik op pad met de guys en gaan er nog geen andere vrouwen mee. We hebben er voor gekozen om met onze mopars de boot te nemen vanaf Hoek van Holland, in Engeland voet aan wal te zetten en het laatste stukje naar Santa Pod te rijden. Zo ver rijden is het niet, echter de bootticket is schrikbarend duur! Maar dit bevalt ons goed en de rit door Engeland is bijzonder mooi. Zo komen we nog eens ergens. We hebben leuke dorpjes aangedaan, een burcht bezocht, lekker gegeten en een keer, op de terugweg, overnacht (we waren te vroeg voor de boot) waarbij we in een wel heel pitoresk hotelletje terechtgekomen zijn. We rijden zodoende ieder jaar met hetzelfde clubje vrienden naar Santa Pod.
Afijn, dragracen. Spanning en sensatie natuurlijk. Maar hoe voelt het om op de strip te staan? Ik besluit om dat eens te gaan ervaren. Op de tribune heb ik al dat geweld lang genoeg kunnen gadeslaan. Ik ga een ticket voor die dag kopen en mijn Dart ophalen om achteraan te sluiten in de ‘line up road’ in die bloedhitte tussen al die pk’s. Op de baan rookt een hele stoet Amerikanen en andere opgevoerde straatauto’s intussen hun banden op en racet vervolgens over de lange asvaltweg. ‘Hoe ziet het eruit aan het einde van de strip?’ vraag ik mij af. Eerst maar eens aan de start zien te verschijnen. Die komt steeds dichterbij. Beetje bij beetje duw ik de Dart vooruit als we weer een stukje kunnen opschuiven. De motor laat ik liever niet stationair draaien in deze hitte, dan zou die maar warm lopen. Er is een enkeling die even mee helpt duwen. Het is wel gezellig hier, je kan nog even een praatje maken met je buurman. Het valt op dat er maar zeer weinig vrouwen zijn die meerijden. Weer wat dichter bij de start. Ik word toch wel erg zenuwachtig nu.
Aan de start krijg ik nog de laatste aanwijzingen. Ik rij langzaam naar voren tot de auto goed staat. Groen licht, klaar voor de start. Gaspedaal vol in en m’n Dart pakt rap op en sprint weg. We stuiven over het rechte stuk asvalt. Ik passeer de finish en mag nu het gas loslaten. Dan – eenzaam aan het eind van de strip – besef ik dat ik nog leef en dat het allemaal wel heel erg leuk is om te doen. Ik ga nog een keer… Achter mij hoor ik een horde straatracers die inmiddels weer over de baan ronken. Het racen gaat hier de gehele dag door, leuk!
Link: SantaPod Raceway