Dodge vakantie Polen 2007
Offroad vakantie geboekt via 4WD naar Polen; onvergetelijk…
Vertrek Den Haag: zaterdag 2 juni 2007, 5.00 uur
Aankomst Polen: zaterdag 2 juni 20.20 uur
Aantal kilometers: 943 kmtr
Diesel: 148 ltr
Thuiskomst Den Haag: zaterdag 9 juni 2007, 7.30 uur
Totale kilometerstand: 1.825 kmtr
Totaal diesel: 296 ltr
Totaal gereden met Dodge: 970 mile
Voorbereiding: Lo Lock van de tussenbak gangbaar gemaakt (kwestie van afstellen en smeren), voorwiellagers vervangen, nieuwe remblokken voor, nieuw luchtfilter, nieuw benzinefilter.
Dit jaar veroorloven we ons de luxe de Dodge W200 op een trailer te zetten – om hem zodoende de nodige asfaltkilometers te besparen – en zetten we onze asfaltvreter, de GMC pickup, ervoor. Dit oogt toch wel als een heel stoere combinatie. Vooral ook de GMC met zijn dikke banden; met als zonnebescherming, en omdat het er mooier uitziet, een ‘dakhoed’ met verlichting erop bevestigd, die als het donker is de andere weggebruikers meldt: opgepast, hier komt iets groots! Kortom, we rijden comfortabel heen en weer naar Polen! Polen waar de tijd is blijven hangen, waar herinneringen aan vervlogen tijden naar boven komen, waar de off-road mogelijkheden nog vrijwel onbegrensd zijn.
We gaan naar het Sudetengebergte, dat de grens vormt tussen Polen en Tjechië, oftewel Silezië. We vertrekken zaterdagochtend al heel vroeg om op tijd (7.00 uur) aan de grens te staan om ons te verzamelen en als groep op te rijden naar Polen. In Polen worden we net over de grens verwelkomd door onze Poolse gids, Andrej. De eerste overnachting is in de buurt van Lesna (Pobiedna). Hier laten we de GMC met trailer achter en gaan we verder met de Dodge…
De gids stelt ons leuke verrassingen in het vooruitzicht. We krijgen te maken met rivierdoorwadingen, steile gladde hellingen, tot aan de deuren in de modder staan en een 1,5 kilometer spoorbaantraject waar we overheen moeten met z’n allen om van A naar B te komen, en dat, terwijl de treinen op schema rijden met een tussentijd van 20 minuten… Dus we moeten die dag op tijd met z’n allen aan het spoor staan, en, als we eenmaal op het spoor rijden, gas geven!
Zondag
We gaan onder leiding van onze Poolse gids aan de off-roadtour beginnen. We rijden met een groep van 11 auto’s (inclusief onze Poolse gids en 4WD reisleiding). Er rijden Landrovers, Patrols, Toyota’s e.a. mee in de groep, en, jawel, een Dodge! Een Dodge Ram 2500 diesel uit 2000. Er rijden dus twee generaties Dodge pickups achter elkaar, gaaf!
We bezoeken o.a. Zapusta, Lubomierz, Milkow en een waterdam. Het regent af en toe heel licht, de bodem is nat. We rijden over modderpaden, door tarwevelden en graslanden. De natuur is echt wonderschoon en we rijden door oude dorpjes. Cees repareert onderweg even ons 27 MC bakkie. Met de schroevendraaier in zijn hand, neem ik onze eerste obstakel. We duiken een kuil in, ik geef vervolgens wat gas en kom er aan de andere kant weer uit, waarna we een grasweide oprijden. Een makkie… alhoewel ik het wel spannend vind allemaal. Maar, mocht dit al een adrenalinekick veroorzaken, het is nog niets bij wat ons nog te wachten staat…
We krijgen al gauw natte schoenen en sokken door het vele lopen door hoog nat gras. Cees besluit zijn schoenen en sokken uit te trekken en deze te laten drogen op de kachelopeningen, met de blower op standje Afrika, waarna we de sokken toch wel beginnen te ruiken… Niet echt een succes, dus, maar wel droge sokken voor Cees! Hij is knettergek, wat mij betreft…
We komen bij een bijzonder steile afdaling. Met een bonkend hart en gepaste trots kijk ik van boven op de helling neer op deze toch wel serieuze hindernis. Moet eerst een paar keer slikken, maar besluit toch door te zetten. We moeten een paar keer steken om de truck recht voor de afdaling te kunnen krijgen. Als ik er dan uiteindelijk goed voorsta, zie ik vanuit de cabine de afgrond voor mij niet, terwijl ik weet dat ik er recht voorsta. Mijn hart bonkt in driekwartsmaat en ik houd mijn adem in als ik langzaam de rem loslaat en de Dodge over de rand laat rollen de diepte in. Door de spanning vergeet ik de bak in eerste versnelling te zetten voor meer afremmingsvermogen op de motor en stort ik met een bloedgang in z’n Drive naar beneden en Gert nog zeggen, NIET REMMEN! Beneden aangekomen kan ik nog net het stuur omgooien om niet in de drek te verdwijnen… Dus, voortaan eerst de tussenbak in lage gearing zetten en de bak in eerste versnelling. Nu stormde ik een beetje ongecontroleerd de helling af, wat echter wel een spectaculair gezicht moet zijn geweest.
Om 20.00 uur komen we bij het hotel Karolinka in Karpacz aan. Vandaag een halve tank benzine leeg gereden. Was een leuke dag om mee te beginnen.
Maandag
Bezoek aan een heuse, maar veilige uraniummijn. Dat de mijn veilig is, merken we als we weer buiten staan en geen licht geven…
Tsja, en dan komt ‘ie toch echt, de beruchte spoorbaan! Onverwachts staan we ineens voor de spoorbaan. Het blijkt een oude treinroute waar geen treinverkeer meer passeert en het spoor leidt ons door een lange, koude en natuurlijk aarde donkere treintunnel. We gaan hobbel de hobbel over de spoorbielzen, er komt geen eind aan, aan het gestuiter. Dit is wel apart! Halverwege, als we weer een offroadpad opdraaien, blijkt het even moeilijk uit het spoor te geraken, om de banden over de gladde rails te krijgen.
In de buurt van Nowa Ruda nuttigen we de lunch, daarna maken we onder begeleiding van de plaatselijke off-road club een toertocht met pittige stukken. We doorwaden een riviertje. Voor de Dodgen een bescheiden doorwading. Echter, de Landrovers moeten het weer op de moeilijkere manier doen, dus dat wordt weer lieren. “Dat is de Landroverspirit jongens, goed zo!”
Vervolgens rijden we een heel groot stuk over een pad bezaaid met dikke takken en boomstammen. We laten de Dodge hier overheen wandelen en horen de takken links en rechts knappen onder onze banden en tegen het plaatwerk slaan. Cees hangt uit het raam en neemt de schade op als we aan het eind van het pad zijn aangekomen: ‘Ja! … een bumper, een achterlicht, twee velgen, een spiegel…” Kortom, links en rechts veel krassen over de gehele lengte van de pickup, vermoed ik…
Dan gaat het mis… Gedurende de eerste kilometers gaat het goed. We constateren dat onze geliefde Dodge ons door de glibberige modderpap heen trekt en in beweging wil blijven. We maken echter een beoordelingsfout. We rijden met te harde banden en we weten de lock nog niet juist in te schakelen. Het op deze wijze tarten van de natuurwetten kan niet goed blijven gaan en dan worden we getrakteerd op onze eerste ‘onneembare’ hindernis. De ingrediënten zijn compleet: een behoorlijk steile natte grashelling die we omhoog moeten, maar er is geen ruimte om een aanloopje te nemen. Bij elke poging blijven we halverwege de helling met spinnende banden steken. Ik heb geen grip en begin de moed te verliezen. Ik krijg de Dodge niet omhoog de helling op en raak lichtelijk in paniek! Uiteindelijk, ze kunnen mijn gestuntel niet aanzien, denk ik, worden we omhoog gelierd. Boven belanden we in een discussie om wat lucht uit de banden te halen en waarom. Ik stond nog te debatteren en moeilijk te kijken, maar voordat ik me omgedraaid had, waren ze al met drie man bezig mijn banden leeg te laten lopen!! Thema van deze dag: ‘bandenspanning’, de voorbanden staan nu op 1.8 en achter op 1.5.
We hebben wat euro’s ingewisseld voor slotis. We krijgen hier het geld niet op. We doen er een hele week mee, echter, totdat ik ga tanken. De bezine (euro 95) is hier duurder dan bij ons de duurste benzine (= gelood)! Auw!
De Dodge gooit, als de tank vol zit, een liter benzine op de grond door de vulpijp. Er ontstaat grote paniek en we moeten de truck achteruit duwend van zijn plek wegrollen…
We overnachten in een oud kloosterhotel Gospoda Willmannowa Pokusa te Krzeszow.
Dinsdag
Vandaag gaan we na het ontbijt zuidwaarts richting de Tsjechische grens. We rijden door het Gory Stolowe (nationaal park). We moeten vandaag eerst over 30 kilometer asfalt rijden voordat we een offroad pad induiken. Geen probleem, stukje asfalt, de omgeving is hier prachtig. Wat een miscalculatie! Het is dan wel een asfaltweg, maar deze wordt al gauw bijzonder slecht en slechter en wordt een heuse gatenkaas. Eigenlijk is het hier op de asfaltwegen al offroad rijden. Uiteindelijk wisselen we de bewoonde wereld snel in voor de kleiige modderpaden in de omgeving. Het zou een pittige 4×4 tocht worden vandaag.
We rijden inmiddels midden in het bos over smalle bospaden en over de boomstronken. We rijden een gedeelte van de rallyroute die normaal gesproken gereden wordt tijdens de Polen Heavy reis. De bospaden hellen soms flink waardoor de pickup erg schuin gaat hangen, wat best wel eng is. Af en toe breekt het zweet me uit: kunnen we ons wel een weg banen over deze paden? Zijn de paden verderop wel breed genoeg voor een Dodge…? Een scherpe bocht betekent meermaals steken om de Dodge om de bomen heen te vouwen. Gelukkig hebben we stuurbekrachtiging, voldoende assistentie dus om zonder spierpijn uit te stappen na een dag sturen in het terrein.
Lunchen doen we meestal buiten, zo mogelijk met kampvuur. Ook vandaag.
Een diepe modderput wordt ons eerste Waterloo. Halverwege de dag word ik een beetje overmoedig als we een overvolle dikke vette modderplas zien liggen en ik besluit er dwars doorheen te rijden en flink gas te geven. Fasten your seat belts! Dat hebben we geweten. De modder druipt overal naar binnen, want we zijn vergeten onze raampjes dicht te draaien… Als ik de motorkap opentrek, tref ik daar een modderige bende aan. De kleiige, plakkerige modder zit overal op en in de auto en laat voorlopig nog niet los. Ik sta het zo te bewonderen en onderscheid maar liefst twee verschillende kleuren modder:
‘Ha, heb een Dodge in ‘two tone’ kleuren…!”
Het rijden met minder bandenspanning werpt zijn vruchten af, merken we. We gaan nu ook handig om met de tussenbak en schakelen alsof het onze lieve lust is…! We doen het samen. Cees hanteert de tussenbak en ik schakel de automatenbak. De samenwerking gaat steeds beter op elkaar afgestemd raken. In goed overleg besluiten we bij iedere situatie wanneer we de truck moeten locken en wanneer we hem weer in de lage gearing terugschakelen. Soms schiet hij wel eens uit de lock of schakelen we door naar de verkeerde versnelling, maar Cees gaat er steeds beter gevoel voor krijgen en ik hoor en voel ook wanneer die verkeerd geschakeld zit. Soms vliegen de tandwielen je knarsend om de oren… Tsja, het blijft primitief allemaal, maar het werkt!
Als we langzaam wat meer gewend zijn aan de zachte bodem en de modder waar we doorheen rijden, groeit ons zelfvertrouwen en genieten we van de natuur om ons heen.
We overnachten in hotel Wambierzyce te Wambierzyce.
Woensdag
Na het ontbijt gaan we offroadend over bergpaden en weidse gebieden en komen we onderweg paden tegen, waar we elkaars hulp hard nodig hebben. Ik bereid mij alweer voor op de strijd. Vandaag bezoeken we Stonie Sl., maar we gaan eerst offroadend de Snieznik beklimmen, de hoogste top van het Sudetengebergte. Die is met een top van 1.425 meter de hoogste berg van dit gebied.
We beginnen al goed met een bijzonder steile grashelling omhoog. Het is ieder voor zich. Eén voor één kruipen de 4×4’s omhoog, een eigen spoor vormend op de glibberige helling. Ik laat me niet kennen en geef de Dodge ook de sporen. Over het zelfgemaakte pad dat we provisorisch tot een derderangs startbaan hebben getransformeerd, weten we voldoende snelheid op te bouwen om de gladde helling uiteindelijk te overwinnen. De V8 is daarbij goed te horen!
Na een paar kilometer gaat het asfalt over in een steenslagweg en schakelen we de tussenbak voor de komende aantal offroadkilometers over in de lage gearing. Dan komen we op een ruig bergpad uit, waar we de Dodge over de boomwortels en rotsen naar boven laten klauteren. Over de gehele klim naar boven via dit pad kunnen we ons slechts stapvoets voortbewegen. Wat een gaten, wat een hobbels! De bossen zijn groot en de natuur overweldigend. Zonder GPS zou het hier toch wel eens knap lastig kunnen worden, maar gelukkig zijn we in goede handen van onze Poolse gids.
We schieten onderweg met twee banden tegelijk van een rotsblok af waarbij we een harde klap horen. Vervolgens horen we af en toe lucht ontsnappen uit de banden. Inspectie leert ons, dat de twee velgen aan de rechterzijde zijn opgekruld. Deze slaan we met een hamer weer recht. Er zit ook in iedere band een diepe put. Gelukkig heb ik voor deze vakantie nog geen nieuwe banden gekocht en rijden we op oude banden. Bij thuiskomst nieuwe banden bestellen is zeker geen overbodige luxe geworden…
Daar we voortdurend moeten stoppen, weer optrekken en veel stil staan onderweg, wordt de benzine(toevoer onder de motorkap) te heet (vapour lock) en de motor gaat daardoor onregelmatig lopen. Ik moet een voet op het gaspedaal houden, want de motor dreigt telkens af te slaan. Uiteindelijk zet ik h’m over op gas en daar rijden we vervolgens de dag mee uit. Het steilste en moeilijkste gedeelte hebben we inmiddels toch achter de rug.
We komen vervolgens bij een steile modderige afdaling. Ik laat hierbij de Dodge diesel voorgaan om vervolgens in zijn spoor te treden. Als het hem lukt, lukt het mij ook! Zo gezegd, zo gedaan. De turbodiesel zes-cilinder Cummins wordt gestart en komt tot leven om aan zijn afdaling te beginnen. Draai dan het raampje open en een gevoel van onoverwinnelijkheid hamert via de trommelvliezen hersenwaarts. Als hij heelhuids beneden is aangekomen, start ik mijn V8 om hem te volgen. Vervolgens nemen we deze helling ook nog een keer omhoog!
We komen bij een steile afdaling (zwarte piste) en we rijden die één voor één naar beneden. Dit wordt downhillen: “Mannen ogen dicht, voor de vrouwen heb ik pampers bij me…”, kraakt het door de 27 MC. Het gaat goed. Ik krijg nu echt vertrouwen in de truck. We rijden hem, na de koffie en de thee, ook weer omhoog en weer terug naar beneden.
Uiteindelijk komen we vandaag uit in Stronie Slaskie waar we overnachten in Willa “Pod Jaskinia”.
Donderdag
We rijden vandaag in de omgeving van Klodzko. Het bergland van Klodzko vormt het zuidelijkste deel van de Poolse Sudeten: een 300 tot 400 meter hoog heuvelland, waarvan het hoogste punt van het gebied dus de hoge Snieznik is.
In de ochtend kan er wat gespeeld worden op een stuk terrein met veel modderputten. Ik laat de Dodge lekker aan de kant staan en ga kijken naar de rest die vast komt te zitten. Dodge loopt vandaag weer goed op benzine overigens. Laat hem af en toe gewoon even afkoelen in de schaduw met de motorkap open.
De temperatuur is inmiddels opgeklommen tot een heerlijke 28 graden.
We komen bij de volgende uitdaging. We kunnen hier een stukje binnendoor. Modder, modder, heel veel modder. Tractorbanden hebben aan weerszijden van de middenberm de zandweg diep uitgehold en vervolgens hebben de weergoden de sporen omgevormd tot een vette, okerkleurige modderklei. De modder is geen probleem, maar we haken met de Dodge af, aangezien deze niet geschikt is zich een weg te banen over een maar 1,5 meter breed modderpad met daarnaast reusachtige bomen die niet willen wijken. We kunnen er niet langs. Voor de meeste andere terreinwagens is het al zwaar ploegen en de helft keert om. Het kost de eerste wagens ruim een uur om dit korte pad achter zich te laten. Een van de landrovers verliest zijn trekogen en bullbar(retje) bij het lieren. “Jongens, dat noemen ze nog eens Engelse degelijkheid”. Tsja, dan kies ik wel voor Amerikaanse betrouwbaarheid…!
Aan het einde van de middag rijden we onze auto’s schoon in een brede rivier die we ook oversteken. We overnachten in de buurt van Bardo (Klodzko). Degene die ervoor verantwoordelijk was lucht te hebben laten weglopen uit mijn banden eerder deze week, geeft mij die ook weer terug gelukkig, zodat we op harde banden weer naar huis kunnen. Tevens sluiten we hier de week af. Tijdens het diner komt de week nog eens voorbij en wordt alles nog eens de revue gepasseerd. Iedereen wordt ook even naar voren geroepen voor een korte toespraak – de afzeikronde – en om een certificaat in ontvangst te nemen.
De hotels waren van een vaak verrassend goede kwaliteit. Er is een opbouw in hotels waar te nemen door de loop van de week heen. We zijn begonnen in een oud krakkemikkig hotel, het antiekstadium voorbij, en eindigen in een luxe hotel met warm water Het eten was overigens voortreffelijk. Verder heb ik genoten van een ontzettend leuke groep mensen bij elkaar, er klikte iets dat belangrijk was!
Vrijdag
Vandaag rijden we na het ontbijt weer (verhard) terug naar Nederland. We gaan eerst de GMC en de trailer ophalen, voordat wij onze reis naar Nederland kunnen voortzetten.
Het is echt een vakantie vol verrassingen geweest, waarbij ik mijn grenzen toch wel verlegd heb… Had niet gedacht dat het zo heftig zou worden, maar heb ontzettend genoten en het één en ander geleerd.
Heb nu een offroadwarrior met oorlogswonden.
De schade: krassen in de lak rondom de gehele truck (durf hem nog niet te wassen en te poetsen, want dan ga ik schrikken, denk ik), kromme kentekenplaat achter, knik in de voorbumper met een veeg in het achterliggende scherm, deuken in de velgen aan de rechterkant, de kist achter in de bak is losgewrikt… Nou, heb ik het toch netjes gehouden, dacht ik.
Iedereen: Rene en Lotte, Bert en Suzanne, Robert, Karin en Marcel, Dave en Niek, Kees en Carla, Jean Pierre en Hanja, Ton en Manuela, Gert en Ed, hartelijk dank voor een mooie vakantie, voor de samenwerking, de humor (!) en de sportiviteit!
and with special thanks to Mr Guide: Andrej:
offroadowaprzygoda.eu
andrzej cieslak@offroadowaprzygoda.eu
Holland Polska
4×4
Mud Adventure
Vrijdag 12 oktober
Wat ik al vreesde werd bewaarheid. Na het schoonspuiten en wassen van mijn Dodge waren er over de gehele lengte en breedte van de auto krassen te zien.
We hebben de Dodge vervolgens naar een poetsbedrijf gebracht alwaar ik meegeholpen heb aan het poetsen van mijn Dodge. Het resutaat: verbluffend!!
Na het polijsten van de lak, deze opgepoetst en de krassen waren merendeels verdwenen. De Dodge staat te glimmen zoals hij nog nooit eerder gedaan heeft. Hij is nog mooier dan toen ‘ie destijds net uit de spuitkabine kwam…